Na de border
14 januari 2017 - Krong Kampot, Cambodja
Nadat we de border overgestoken zijn hebben we het dichtstbijzijnde stadje daar opgezocht. Die nacht daar verbleven en de volgende dag onze weg vervolgd naar Siem Reap ! Onze gevoelsmatig eerste cambodjaanse stad. Siem Reap is een toeristische stad zeker 98% van de mensen die cambodja bezoekt neemt daarbij Siem Reap mee in zijn bezoek. Siem Reap ligt vlak bij de tempels van Angkor watt! De absolute must see van Cambodja.
Siem Reap, zelf heb ik in Siem Reap vooral genoten van het nachtleven. De dag van aankomst zag ik een aankondiging van een hardloopevenement. De Angkor temple run van 16 kilometer door het tempelgebied om precies te zijn. De dag daarna bezig geweest met de inschrijving voor de run en een paar avonden op rij genoten van het nachtleven. Zelf dus Angkor niet gezien, de run is 21 januari, daarna wil ik Angkor wel zien!
Na siem reap doorgegaan naar Phnom Penh, puck en ik beiden wouden de killingfields vlak bij phnom penh bezoeken. Dat hebben we de dag na aankomst gedaan, nu een dag later ben ik er nogsteeds druk mee in mn hoofd. Het was zo dichtbij, het is zo echt. Het is ook zeker niet de laatste genocide, ik moest gelijk aan het huidige Myanmar denken. Daarbij hoe bizar 1/3 van n hele bevolking vermoorden maar 1 tot 2 generaties terug. het was een indrukwekkende en waardevolle ochtend. De avond even ons leeg gemaakt en met n groepje gaan eten.
TUKTUK!
Na het eten nog wat drankjes in de stad, beetje poolen en genieten van het leven in Phnom Penh. Toen iedereen richting bed wou een tuktuk aangehouden voor de ride terug.
Doris:
We zaten met 7 in een mini tuktuk opgepropt. Onze tuktukmeneer was schattig, ouder en nuchter. Maar er was een dronken tuktukmeneer en die hield ons aan tijdens het rijden en wou n deel overnemen. Maar wij wouden niet en hij wou niet weg bij onze tuktuk. Dus k zei dat ik dan wel met zn tuktuk ging rijden. Hij lachen, ik op die tuktuk zitten en onze eigen tuktukmeneer heeft m toen gestart. Puck en een van de jongens bij mij in de tuktuk en de andere plus dronkenmeneer achter ons aan in n andere tuktuk. Door alle smalle straatjes en krakkemikkige wijkjes. Uiteindelijk de tuktuk weer netjes teruggegeven en wauw was was dat gaaf!
Uiteindelijk toch allemaal gaan slapen. Puck en ik zijn de volgende ochtend vroeg naar Kampot vertrokken, waar we net aangekomen zijn en opgesplitst zijn. Vrijheid, blijheid.
Siem Reap, zelf heb ik in Siem Reap vooral genoten van het nachtleven. De dag van aankomst zag ik een aankondiging van een hardloopevenement. De Angkor temple run van 16 kilometer door het tempelgebied om precies te zijn. De dag daarna bezig geweest met de inschrijving voor de run en een paar avonden op rij genoten van het nachtleven. Zelf dus Angkor niet gezien, de run is 21 januari, daarna wil ik Angkor wel zien!
Na siem reap doorgegaan naar Phnom Penh, puck en ik beiden wouden de killingfields vlak bij phnom penh bezoeken. Dat hebben we de dag na aankomst gedaan, nu een dag later ben ik er nogsteeds druk mee in mn hoofd. Het was zo dichtbij, het is zo echt. Het is ook zeker niet de laatste genocide, ik moest gelijk aan het huidige Myanmar denken. Daarbij hoe bizar 1/3 van n hele bevolking vermoorden maar 1 tot 2 generaties terug. het was een indrukwekkende en waardevolle ochtend. De avond even ons leeg gemaakt en met n groepje gaan eten.
TUKTUK!
Na het eten nog wat drankjes in de stad, beetje poolen en genieten van het leven in Phnom Penh. Toen iedereen richting bed wou een tuktuk aangehouden voor de ride terug.
Doris:
We zaten met 7 in een mini tuktuk opgepropt. Onze tuktukmeneer was schattig, ouder en nuchter. Maar er was een dronken tuktukmeneer en die hield ons aan tijdens het rijden en wou n deel overnemen. Maar wij wouden niet en hij wou niet weg bij onze tuktuk. Dus k zei dat ik dan wel met zn tuktuk ging rijden. Hij lachen, ik op die tuktuk zitten en onze eigen tuktukmeneer heeft m toen gestart. Puck en een van de jongens bij mij in de tuktuk en de andere plus dronkenmeneer achter ons aan in n andere tuktuk. Door alle smalle straatjes en krakkemikkige wijkjes. Uiteindelijk de tuktuk weer netjes teruggegeven en wauw was was dat gaaf!
Uiteindelijk toch allemaal gaan slapen. Puck en ik zijn de volgende ochtend vroeg naar Kampot vertrokken, waar we net aangekomen zijn en opgesplitst zijn. Vrijheid, blijheid.
