Grensovergang Laos naar Cambodja
11 januari 2017
7 januari kreeg ik van Puck een berichtje, ze had geprobeerd met de motor de grens over te steken en was hierbij door de autoriteiten geweigerd. De motor zou de grens niet over mogen.
Het is een motor met Vietnamees kenteken, de motor mag wel van Vietnam naar Cambodja of van Vietnam naar Laos. Ook van Cambodja naar Laos mag maar terug is dan niet mogelijk, dan moet je terug via Vietnam.
Vietnam is voor Nederlanders alleen toegankelijk met voor aangevraagd visa, dus niet mogelijk op de korte termijn.
Na dat Puck mij vertelde dat ze de grens niet over kon ben ik haar kant op gegaan. Zij was op dat moment naar Don Det gegaan een van de eilanden op de 4000 islands. Ik er achteraan en daar afgesproken, ik had namelijk nog een back-up plan voor de border bedacht.
Eenmaal op Don Det de eerste avond met een groepje mensen gegeten, ontspannen en genoten van het mooie eiland en de ontspannen sfeer. De volgende dag zijn Puck en ik gaan zoeken naar een lokale bewoner met boot. Mijn idee was namelijk om hem een paar euro te betalen en dan de motoren naar Cambodja te vervoeren (de plek in Cambodja die ik in gedachten had is vanaf Don Det maar 5 km varen). Tegen de avond vinden wij de local die bereid is de motoren te vervoeren. De volgende ochtend om 6:30 spreken we af voor de vaartocht.
De volgende dag
6:30 zijn we beiden op de plek waar we afgesproken hadden. Eerst lijkt de local niet te komen, maar uiteraard Aziaten zijn laat dus na 20 minuten was hij er toch. Hoppa beiden motoren op het bootje (twee bamboe roeibootjes met een half hutje er op). 5km varen en de local snapt ons niet helemaal en vind het veel te ver, gelukkig zijn we heel overtuigend en lukt het om op de bedachte plaats te komen. Beide motoren aan de wal en aan elkaar vast. (waarbij ik vergeet pucks sleutel uit het contact te halen). Bij het plaatsen van de motoren word ik gezien door militairen en ik maak mij zo snel mogelijk uit de voeten terug de boot in. Dat is het moment dat ik de sleutel in het contact vergeet.
Terug naar Don Det vraagt puck mij de sleutel en komen we achter de fout, nu dus zo snel mogelijk bij de motoren zien te komen op de legale manier. Op Don Det afscheid genomen van iedereen, bootje naar het vaste land en van onze laatste Laos money een tuktuk naar de border genomen.
Daar werd nog getracht ons op te lichten, 30 dollar voor het visum en 5 voor de stamp. Gelukkig wisten wij beter, hielden we voet bij stuk en kregen we het visa en de stamp voor 30 dollar.
Na door de controle te zijn gekomen moesten we gaan lopen met backpacks naar de motoren. 5 km, door op dat moment zeker 35 graden op een stoffige dirtroad. De workout voor de dag was weer binnen, zweet liep met straaltjes over ons lichaam.
Tijdens het lopen veel zenuwen en stress, staan de motoren er nog, zijn die militairen, is de sleutel er nog in en wat doen we als er niks meer staat. Wat is onze back-up?
Na 5 km kwamen we op de plek waar de motoren moesten staan, op het moment dat we de bocht om kwamen wouden we gaan rennen. De motoren staan er beiden nog en de sleutel zit zelfs nog in het contact!!! Wat een opluchting!
Wij hebben even uitgepuft en onze weg vervolgd naar een van de eerste noemenswaardige stadjes in de omgeving. 80km!
Het is een motor met Vietnamees kenteken, de motor mag wel van Vietnam naar Cambodja of van Vietnam naar Laos. Ook van Cambodja naar Laos mag maar terug is dan niet mogelijk, dan moet je terug via Vietnam.
Vietnam is voor Nederlanders alleen toegankelijk met voor aangevraagd visa, dus niet mogelijk op de korte termijn.
Na dat Puck mij vertelde dat ze de grens niet over kon ben ik haar kant op gegaan. Zij was op dat moment naar Don Det gegaan een van de eilanden op de 4000 islands. Ik er achteraan en daar afgesproken, ik had namelijk nog een back-up plan voor de border bedacht.
Eenmaal op Don Det de eerste avond met een groepje mensen gegeten, ontspannen en genoten van het mooie eiland en de ontspannen sfeer. De volgende dag zijn Puck en ik gaan zoeken naar een lokale bewoner met boot. Mijn idee was namelijk om hem een paar euro te betalen en dan de motoren naar Cambodja te vervoeren (de plek in Cambodja die ik in gedachten had is vanaf Don Det maar 5 km varen). Tegen de avond vinden wij de local die bereid is de motoren te vervoeren. De volgende ochtend om 6:30 spreken we af voor de vaartocht.
De volgende dag
6:30 zijn we beiden op de plek waar we afgesproken hadden. Eerst lijkt de local niet te komen, maar uiteraard Aziaten zijn laat dus na 20 minuten was hij er toch. Hoppa beiden motoren op het bootje (twee bamboe roeibootjes met een half hutje er op). 5km varen en de local snapt ons niet helemaal en vind het veel te ver, gelukkig zijn we heel overtuigend en lukt het om op de bedachte plaats te komen. Beide motoren aan de wal en aan elkaar vast. (waarbij ik vergeet pucks sleutel uit het contact te halen). Bij het plaatsen van de motoren word ik gezien door militairen en ik maak mij zo snel mogelijk uit de voeten terug de boot in. Dat is het moment dat ik de sleutel in het contact vergeet.
Terug naar Don Det vraagt puck mij de sleutel en komen we achter de fout, nu dus zo snel mogelijk bij de motoren zien te komen op de legale manier. Op Don Det afscheid genomen van iedereen, bootje naar het vaste land en van onze laatste Laos money een tuktuk naar de border genomen.
Daar werd nog getracht ons op te lichten, 30 dollar voor het visum en 5 voor de stamp. Gelukkig wisten wij beter, hielden we voet bij stuk en kregen we het visa en de stamp voor 30 dollar.
Na door de controle te zijn gekomen moesten we gaan lopen met backpacks naar de motoren. 5 km, door op dat moment zeker 35 graden op een stoffige dirtroad. De workout voor de dag was weer binnen, zweet liep met straaltjes over ons lichaam.
Tijdens het lopen veel zenuwen en stress, staan de motoren er nog, zijn die militairen, is de sleutel er nog in en wat doen we als er niks meer staat. Wat is onze back-up?
Na 5 km kwamen we op de plek waar de motoren moesten staan, op het moment dat we de bocht om kwamen wouden we gaan rennen. De motoren staan er beiden nog en de sleutel zit zelfs nog in het contact!!! Wat een opluchting!
Wij hebben even uitgepuft en onze weg vervolgd naar een van de eerste noemenswaardige stadjes in de omgeving. 80km!
