Heimwee of noem je dat anders

Dat verhaal dat je weg gaat voor 6 maanden. Stoer, spannend, enorm veel zin in maar gewoon spannend.

Inmiddels zit er nog geen week op en stamt er een stem die naar huis wil. Zo lang van huis, zo veel mensen missen. Het onbekende, ongeplande en de lange tijd zorgen ervoor dat ik weg wil.
Het voelt als een marathon lopen met kramp, bij de 10 stap doet het zeer en dan moet je nog 42 km voor het af is. Dat lijkt eindeloos, die eindeloosheid zorgt er bij mij voor dat ik mij rot voel.
In stukjes hakken is de tip en dat geloof ik. Ook globaal plannen en zorgen dat het overzichtelijker is.
Dus de globale planning is gemaakt, hopelijk volgt er rust en wordt het minder als we Bangkok weer uit zijn.
Ik slaap hier voor geen meter(alleen slapen is nooit mijn sterke kant geweest) , word vaak wakker in de nacht en de dagen zijn redelijk actief. Ook mis ik het reallife contact met andere mensen naast mn zusje.

Nu weer poging tot een goede nachtrust en morgen een nieuwe dag!
Morgen om 18:00 vertrekken we naar koh phanang met een bus en ferry reis.
De boeking geeft enkel een straatnaam dus we hopen morgen de juiste bus binnen de tijd te vinden!