Update: van Peter!
11 februari 2017 - Thành phố Phan Thiết, Vietnam
Kom naar Vietnam zegt ze. Dat is leuk, want dan kan je me omhelzen zegt ze. Niet wetende dat ze bedoelde: achter op de motor, waar ik doodsangsten uitsta terwijl zij de chaos van 't verkeer in Saigon/Ho Chi Minh (hcmc) trotseert.
Ik ben dus veilig aangekomen bij mijn lieve Doris en leef nog steeds. En dat terwijl we al 600km op die oude motor hebben afgelegd met 40kg bepakking.
De eerste 2 nachten zouden we rustig weer aan elkaar wennen. Luxe hotelletje geboekt, dachten we. En de muizen op onze kamer ook. Maar wel een bad, dus daar hebben we maar gebruik van gemaakt. Na een dag de stad door gelopen de hebben gingen we 's avonds op streetfood tour met 2 locals. Een hele leuke en intieme manier om de stad en het Vietnamese eten te leren kennen.
De volgende dag niet te vroeg richting Can Tho. Een stad midden in de Mekong delta 170km Zuid-weststelijk van Hcmc. Daar ingechecked in het hostel (met bad) en voor de volgende dag een tour geboekt door de delta, langs drijvende markten, het leven langs de Mekong en fruit bomen en rijstvelden. Dus de volgende ochtend ging om 5uur(!) de wekker. Na een heerlijke Vietnamese ijskoffie was ik een beetje aanspreekbaar en gingen we samen met een ander stel en een 'Engelstalige' gids op pad. Ik heb die dag meer toeristen gezien dan locals, maar het uitzicht vanaf het water was prachtig en de tour best informatief.
Om 14u vertrokken we de 170km weer terug naar hcmc. Daar kwamen we aan in de avondspits. Denk aan de fietschaos van de ochtendspits in NL, maar dan met motoren en zonder regels. Vieze uitlaatdampen overal. Scooters zover je kan kijken. Iedereen doet een wedstrijdje 'invoegen zonder te kijken' en als je voor wilt, dan tuter je. En nog een keer.
Na 3 keer verkeerd gereden te zijn en na een half uur zoeken in de steegjes van de binnenstad, ein-de-lijk ons hostel gevonden. Daar was wel alles goed geregeld, dus na inchecken en eten in de stad vroeg 't bed ingedoken.
Vandaag is onze baaldag. We zouden. Naar Mui Ne rijden, 200km naar het oosten aan de kust van de zuid Chineze zee. Maar beiden hadden we last van een voedselvergiftiging. Dus later dan gepland vertrokken. Toen bleek dat de brug die we wilden nemen niet toegankelijk was voor motoren. Dat betekende een omweg van 100km via een andere brug. Onderweg nog een lekke band en uiteindelijk 30km voor onze bestemming gestrand met nog meer motorpech. Niets wat niet te maken valt. Als klap op de vuurpijl zijn we de kaas vergeten in ons hostel 300km terug.
Maar we voelen ons al weer beter. Morgen de motor laten maken en naar zee. Van daaruit gaan we een dag later naar Dalat, een oude Franse stad in de bergen. We kijken er naar uit.
Foto's toegevoegd aan de Vietnam map!
Ik ben dus veilig aangekomen bij mijn lieve Doris en leef nog steeds. En dat terwijl we al 600km op die oude motor hebben afgelegd met 40kg bepakking.
De eerste 2 nachten zouden we rustig weer aan elkaar wennen. Luxe hotelletje geboekt, dachten we. En de muizen op onze kamer ook. Maar wel een bad, dus daar hebben we maar gebruik van gemaakt. Na een dag de stad door gelopen de hebben gingen we 's avonds op streetfood tour met 2 locals. Een hele leuke en intieme manier om de stad en het Vietnamese eten te leren kennen.
De volgende dag niet te vroeg richting Can Tho. Een stad midden in de Mekong delta 170km Zuid-weststelijk van Hcmc. Daar ingechecked in het hostel (met bad) en voor de volgende dag een tour geboekt door de delta, langs drijvende markten, het leven langs de Mekong en fruit bomen en rijstvelden. Dus de volgende ochtend ging om 5uur(!) de wekker. Na een heerlijke Vietnamese ijskoffie was ik een beetje aanspreekbaar en gingen we samen met een ander stel en een 'Engelstalige' gids op pad. Ik heb die dag meer toeristen gezien dan locals, maar het uitzicht vanaf het water was prachtig en de tour best informatief.
Om 14u vertrokken we de 170km weer terug naar hcmc. Daar kwamen we aan in de avondspits. Denk aan de fietschaos van de ochtendspits in NL, maar dan met motoren en zonder regels. Vieze uitlaatdampen overal. Scooters zover je kan kijken. Iedereen doet een wedstrijdje 'invoegen zonder te kijken' en als je voor wilt, dan tuter je. En nog een keer.
Na 3 keer verkeerd gereden te zijn en na een half uur zoeken in de steegjes van de binnenstad, ein-de-lijk ons hostel gevonden. Daar was wel alles goed geregeld, dus na inchecken en eten in de stad vroeg 't bed ingedoken.
Vandaag is onze baaldag. We zouden. Naar Mui Ne rijden, 200km naar het oosten aan de kust van de zuid Chineze zee. Maar beiden hadden we last van een voedselvergiftiging. Dus later dan gepland vertrokken. Toen bleek dat de brug die we wilden nemen niet toegankelijk was voor motoren. Dat betekende een omweg van 100km via een andere brug. Onderweg nog een lekke band en uiteindelijk 30km voor onze bestemming gestrand met nog meer motorpech. Niets wat niet te maken valt. Als klap op de vuurpijl zijn we de kaas vergeten in ons hostel 300km terug.
Maar we voelen ons al weer beter. Morgen de motor laten maken en naar zee. Van daaruit gaan we een dag later naar Dalat, een oude Franse stad in de bergen. We kijken er naar uit.
Foto's toegevoegd aan de Vietnam map!
Je moeder en ik gaan ook maar zo iets doen. Vermomd als bejaarde backpackers.
;-p Geniet, twee weken zijn zo voorbij.
Pa
liefs Oma van Kampen